Yığın yığın kalabalıklar
Bir dolu dost ve akrabalar
Merhaba dediklerim
Ve daha kimlerin arasında
Dehşet sarayında gibiyim
Yalnız içimde bir ok
Saplanakalmış
Söküp atamıyorum.
Yalnızlıktan başka
Bir arkadaş bulamıyorum.
Gecem gündüzüm aynılaşmış
Ayırt edemiyorum.
Yalnızlık içimde kahır
Kimsesizlik dilsizlik ve sağır
Ses çıkmayan boğazımla
İstediğin kadar bağır
Kendimi anlatamıyorum
Etrafa duyuramıyorum.
Ne bir dost eli
Ne bir kardeş teli
Ne de bir düşman kini
Ulaşamıyor bana
Öylesine yalnızım ki
Yalnızlık kumsalının
Ayak basılmadık yerindeyim
Kimsenin geçmediği
Ulaşılmaz
iklimlerin seherindeyim
Bir nefeslik yakınımda olanlara
Yüz yıllar mesafesindeyim
Anlamak istesem de
Anlayamıyorum
Kimseyle bir bağ kuramıyorum
Herkes bir teselli bulur
Ona sarılır
Efkarını dağıtır
Ben kendime darılır
Yalnızlığa boğulurum.
Bende ne var?
Hani derler ya
Sevmeyenler yalnız olur
Her yerde sevgisiz kalır
Hoşgörü güzelliklerin
Ayrılıksa; ölümün eşidir
Bendeki bu neyin nesidir?
Beni bu hale koyan
Bulamadığım sebeplerin
Hayattaki bilinmeyenlerin
Neresindeyim?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder