Alışamadım

Bekar odamın  duvarında

Bir resmi vardı beldenizin

Bağlanmıştım o manzaraya

Bahçesi olmuştu sanki evimizin

Gözlerim hep ona takılır

Onu seyrederdim.

Hem  gece hem gündüzün

Efsaneleşmişti bende

Senin ilgili şeyler

Göründüğün  yerler

Nefes aldığın dağlar

Suyunu içtiğin çeşmeler

Kokladığın çiçekler

Saclarını okşayan rüzgar

Üstünde uçuşan kuşlar

Sana yakın olan ne varsa

Bir sevgi sembolü olmuştu bende

Seninle o resimdeki yerde

Yaşamak  gelirdi içimden

Kimselere duyurmadan

O mekanlarda kalmak

Özlemini duyduğum  şeyleri

Bir çırpıda haykırmak

Çetin bir arzuydu bende.

Seni aklımdan atamadım

Olmadığın bir düşünceyle

Bir gün olsun yatamadım

Küskünleştim  her şeye

Kendimle bile barışamadım

Sensizliğe hiçbir zaman

Alışamadım.