Yine
akşam
oluyor
Herkes
vedalaşıyor dostlarıyla
Gün,
son demlerini yaşarken
Göz
kırpıyor etrafına.
Kızartılar
her yanı sarıyor
Kurtlar
kuşlar
yuvasına çekilirken
Bir
gariplik çöküyor içime
Gürültüye
boğulan
bu çevre
Sakinleşiyor
birden bire
Güneş bu
günkü turunu bitiriyor
Ufuk
son parıltılarını yitiriyor.
Her şey çehresini değiştiriyor
Yavaş,
yavaş.
Geride
ara sıra esen kuru bir yel
Gittikçe
koyulaşan
bir karanlık,
Yapraksız
kalmış ağaçların
Notasız
söylediği
nameleri,
Ara
sıra ses veren böcekler
Yapayalnız
kalmış,
Bir
de ben varım.
Bir
gariplik çöktü içime
Nereye
gideyim diye
Her
canlının bir yuvası var Tanrım
Ben
yersizim niye?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder