AKŞAMI SEYREDİYORUM

                     Akşamı Seyrediyorum

Yüksekte bir yerden

Akşamı seyrediyorum

Güneşin batışıyla gidiyor

Alaca karanlıkla geliyorum

Kendimi bıraktığım boşluğa

Kanatsız uçuyorum

Dört bir yan yol, arabalar vızır, vızır

Karanlığı yırtan farlar kaybolmaya hazır

Uzaklarda bir sürü ışıklar

Her biri hareketli yanıp sönüyorlar

Ötelere bakıyorum havadan

Bir ses duyuyorum ilerde çaydan

Akşamların müzisyeni kurbağadan

Bir kuş çığlığı onun ardından

Söyleyeceklerini söylüyorlar

Sonra suskunluğa gömülüyorlar

Gittikçe koyulaşan havada

Geziniyorum sanki boşlukta

Çevreyi ve gönlümü dinliyorum

Belirlilerin belirsizleştiği

Teferruatın kaybolduğu karanlıkta

Yere uzak havaya yakın

Yıldızlar tepemde salkım, salkım

Her taraf hareketli yer gök

Gidip geliyorlar akın, akın.

Zaman bildiği yere doğru giderken

Seyrin içine hareketsizce dalmışım

Susan seslerin yeri dolmazken

Gizemli atmosferin sihrine banmışım

Bazen yüzüme doğru iniyor damlalar

Bilmiyorum niye ağlamışım.

Gönlüm uzay boşluğu gibi

Her şeyi içine alıyor.

Denizin içindeymişim gibi

Gözlerim diplere dalıyor

Duygular görüntü ötesine taşınırken

Hareketlerim yavaşlıyor.

Yorgunluk çökerken

Düşüncelerde karışıyor

Uyku ortalarda yok

Galiba oda naz yapıyor.